توت آمریکایی با نام علمی Maclura pomifera از خانواده Moraceae می باشد.
درختی است پهن برگ خزان کننده، گلها زرد متمایل به سبز و دوپایه میوه کروی، زرد طلائی، معطر، 5 تا 12 سانتیمتر دارای شیرابه سمی و ارتفاع درخت 6 تا 12 متر، موطن اصلی این گیاه شمال آمریکاست.
خاک مورد نیاز: معمولی، در خاک های فقیر، قلیائی و خشک نیز رشد می کند.
روش ازدیاد: تکثیر توسط قلمه بطول 15 تا 20 سانتیمتر در خاک معمولی و در سایه در مهر تا اسفند همچنین کاشت بذر نیز از روش های تکثیر آن میباشد. قبل از کاشت بذر ها را به مدت ۳ ماه در فریزر قرار دهید و بعد آن ها را 2 روز در آب بخیسانید و بعد اقدام به کاشت آن ها کنید.
موارد مصرف: گونه ای است زینتی و مناسب ایجاد فضای سبز که به عنوان سایه‌بان، بادشکن و پرچین مورد استفاده قرار می گیرد. چوب این درخت متراکم و مقاوم در برابر پوسیدگی میباشد و قابلیت استخراج رنگ طبیعی را دارد. از ویژگی های دیگر این درخت خاصیت دورکنندگی حشرات در میوه آن میباشد.
توت آمریکایی یک درخت برگریز در خانواده موراسه (خانواده توت) بومی جنوب مرکزی ایالات متحده است که در بسیاری از مناطق شرق ایالات متحده طبیعی شده است. نام جنس Maclura از زمین‌شناس آمریکایی ویلیام مکلورا (1763-1840) گرفته شده است و نام گونه pomiferaI به معنای سیب‌دار است که به میوه‌های گرد غیرخوراکی بزرگ اشاره دارد. پوست آن تا حدودی نارنجی رنگ است و میوه ها شبیه پرتقال هستند از این رو نام رایج آن است. در مناطقی در آفتاب کامل با دمای خنک و به طور ایده آل 40 تا 45 اینچ باران در سال یا آبیاری تکمیلی بکارید. هنگامی که این درخت در یک مکان ایده آل قرار می گیرد می تواند به ارتفاع 21 متر برسد اما معمولاً قد آن بیین 7 تا 18 متر است. طیف وسیعی از انواع خاک از جمله ضعیف، مرطوب یا خشک و طیف وسیعی از شرایط pH به جز بسیار اسیدی را تحمل می کند. مقاوم در برابر باد و گرما میباشد. در سایه، ظاهر آن آسیب خواهد دید. هر 10 روز یکبار نیاز به آبیاری دارد. این درخت دارای یک تنه کوتاه با تاجی کم، گرد و نامنظم و خارهای سفت است که از بغل برگ بیرون می‌آید. معمولاً به خاطر میوه‌های سبز بزرگش که تقریباً به اندازه یک توپ بیس‌بال هستند شناخته می‌شوند و در ماه شهریور تا مهر می‌رسند. سنجاب‌ها و سایر پستانداران کوچک از میوه‌ها لذت می‌برند و در جستجوی دانه‌هایی که در اعماق آن دفن شده‌اند، آن‌ها را پاره می‌کنند. شیره لاتکس موجود در این گیاه بیشتر گیاهخواران مانند آهو و خرگوش را دور نگه می دارد. به دلیل خارهای ناخوشایند و عادت رشد متراکم، یک گیاه امنیتی چشمگیر ایجاد می کند و زمانی به طور گسترده به عنوان پرچین یا حصار زندگی برای تعیین خطوط املاک تا زمان معرفی سیم خاردار استفاده می شد. همچنین در دهه 1930 در تلاش برای جلوگیری از فرسایش خاک توسط اداره پیشرفت کار (WPA) کاشته شد. توصیه نمی شود مگر به عنوان تازگی و در مکان های ضعیف و نابارور. برخی از ارقام، نر و بدون خار هستند.
مشکل جدی وجود ندارد. گلها و میوه‌های گیاهان ماده در صورتی که فوراً تمیز نشوند ممکن است نامرتب و دارای بوی نامطبوع باشند.
ساقه ها دارای پوست صاف قهوه ای نارنجی تا خاکستری هستند که تا حدودی زیگ زاگ دارد. 2-5/2 سانتی متر خارهای محکم و تراوش شیره لاتکس هنگام برش. ساقه های جدید سبز و سه تایی هستند.
سبز تیره ساده براق روی سبز روشن نیزه ای تا بیضی شکل به طول 5 تا 12 سانی متر و حدود 5 سانتی متر عرض می باشد. حاشیه ها صاف تا کمی موج دار هستند. دمبرگ‌ها به طول 2 تا 3 سانتی متر نازک هستند و ممکن است مقداری کرک داشته باشند و وقتی شکسته شوند، شیره‌ای از آن خارج میشود.
گیاه دوپایه هستند و بعد از برگ ظاهر می شوند. گل‌های نر در شاخه‌های 2-4 سانتی متری آویزان از بغل برگ‌ها گل‌های منفرد کاملاً ریز هستند. گل‌های ماده سبز رنگ به پهنای 2-8 سانی متر هستند که به‌صورت منفرد یا به‌صورت خوشه‌های 2 یا 3 برآمده از بغل برگ: هر سر حاوی 200 گل ریز است که ظاهری تقریباً شبیه مو به آن می دهد. گلها در اواخر بهار تا اوایل تابستان توسط باد گرده افشانی می شوند.
میوه چروکیده غیرقابل خوردن 10 تا 12 سانتی متر شبیه یک نارنجی یا گریپ فروت بزرگ و سبز مایل به زرد است. این یک سنکارپ از دروپه است که با پوست پوشانده شده و هنگامی که باز می شود یک شیره لاتکس ترشح می کند.
